(met dank aan Kim voor de foto)
Dat is even aanpassen...
BOB EUR
5.0 0.54
10.0 1.09
EUR BOB
0.50 4.6
1.00 9.2
Monday, March 26, 2012
Bolivianos
(met dank aan Kim voor de foto)
Dat is even aanpassen...
BOB EUR
5.0 0.54
10.0 1.09
EUR BOB
0.50 4.6
1.00 9.2
Thursday, March 22, 2012
Bienvenido en la casa ECO! 3
Nog vergeten te zeggen!
Begin dit jaar zijn H&S begonnen met een klein bedrijfje op te starten rond eco-toerisme in La Paz en omstreken. Sergio heeft climate-change (ofzoiets) gestudeerd (een extra studie). Ze willen in het begin richten op Nederlandstalige landen :-). Sergio wilt dus ook een beetje Nederlands leren. Ze zijn bezig met een website, vanalle papierwerk, mensen contacteren,...
Cool hè ;-)
Ik hou jullie wel op de hoogte van vorderingen van hun project.
Alé, adios maar weer!
Begin dit jaar zijn H&S begonnen met een klein bedrijfje op te starten rond eco-toerisme in La Paz en omstreken. Sergio heeft climate-change (ofzoiets) gestudeerd (een extra studie). Ze willen in het begin richten op Nederlandstalige landen :-). Sergio wilt dus ook een beetje Nederlands leren. Ze zijn bezig met een website, vanalle papierwerk, mensen contacteren,...
Cool hè ;-)
Ik hou jullie wel op de hoogte van vorderingen van hun project.
Alé, adios maar weer!
Dia de mundo del agua
Het is wereldwaterdag vandaag!
Wees er zuinig mee, gebruik waar kan regenwater, niet iedereen heeft zoveel luxe als in het Belgiëlandje en omstreken.
Wednesday, March 21, 2012
Correo?
Wie eventueel een briefje wilt sturen of mijn logeeradres opzoeken op google maps.
Mijn postadres is:
Kathleen Verhoeven
Calle 6 n° 569
Zona Obrajes
La Paz
Bolivia
Brievenbussen zijn hier niet, post wordt over de poort gegooid of je moet het ophalen in het postkantoor.
(Pakjes kunnen soms wel enkele maanden duren vanuit Europa… Maar Hester zal het wel ontvangen als ik er niet meer zou zijn :p)
Google maps coördinaten van mijn huis: -16.523843,-68.108904
Ciao!
Mijn postadres is:
Kathleen Verhoeven
Calle 6 n° 569
Zona Obrajes
La Paz
Bolivia
Brievenbussen zijn hier niet, post wordt over de poort gegooid of je moet het ophalen in het postkantoor.
(Pakjes kunnen soms wel enkele maanden duren vanuit Europa… Maar Hester zal het wel ontvangen als ik er niet meer zou zijn :p)
Google maps coördinaten van mijn huis: -16.523843,-68.108904
Ciao!
Bienvenido en la casa ECO! 2
Ter aanvulling:
Zoals ik zei, proberen Hester en Sergio zuinig te leven. Ikke blij, geen mensen die mij uitlachen met stekjes opnieuw gebruiken (aansteken aan een gasvuur dat al brandt) en kookwater (her)gebruiken enzo. Onder de lekkende kraan zetten ze altijd een kan om het water op te vangen en ze eten bijna geen vlees of vis. Sergio was vroeger vegetariër, maar is terug een beetje vlees beginnen eten voor een gezondheidsreden. Hester en ik koken vaak samen (ik help) en ik heb ook al eens iets alleen gekookt, ze vonden het lekker!
We hebben ook een tuin aan het huis, van Clara, die ligt eigenlijk boven ons huis, tegen de bergflank. Alles is hier zo in elkaar gepast en ligt tegen elkaar. Geen rechte of geordende rijtjes straten en huizen zoals in de platte vroegere Lage Nederlanden. (heette dat zo?)
In die tuin heeft ze ook een moestuin en de moeder van Sergio heeft een straat verder (Calle 5) een stuk grond waar S&H een moestuin hebben gemaakt! Ik ben al twee keer mee gaan water geven. Stel je geen (moes)tuin voor zoals in België.
Ik zal wel eens foto’s maken.
Zoals ik zei, proberen Hester en Sergio zuinig te leven. Ikke blij, geen mensen die mij uitlachen met stekjes opnieuw gebruiken (aansteken aan een gasvuur dat al brandt) en kookwater (her)gebruiken enzo. Onder de lekkende kraan zetten ze altijd een kan om het water op te vangen en ze eten bijna geen vlees of vis. Sergio was vroeger vegetariër, maar is terug een beetje vlees beginnen eten voor een gezondheidsreden. Hester en ik koken vaak samen (ik help) en ik heb ook al eens iets alleen gekookt, ze vonden het lekker!
We hebben ook een tuin aan het huis, van Clara, die ligt eigenlijk boven ons huis, tegen de bergflank. Alles is hier zo in elkaar gepast en ligt tegen elkaar. Geen rechte of geordende rijtjes straten en huizen zoals in de platte vroegere Lage Nederlanden. (heette dat zo?)
In die tuin heeft ze ook een moestuin en de moeder van Sergio heeft een straat verder (Calle 5) een stuk grond waar S&H een moestuin hebben gemaakt! Ik ben al twee keer mee gaan water geven. Stel je geen (moes)tuin voor zoals in België.
Ik zal wel eens foto’s maken.
Monday, March 19, 2012
Bienvenido en la casa ECO!
Ik ben in de hemel beland! Nee nee, maar toch goed terecht gekomen!
Zondagavond (11 maart) zaten we na het eten nog aan tafel en Sergio wou me, als goede huisvader/gastheer, alles meegeven wat ik moest weten. Ik kreeg een geschetst plannetje van onze wijk, belangrijke telefoonnummers, enzovoort. (dat briefje heb ik nu altijd bij.) Ook heeft hij heel duidelijk gemaakt dat ze op een ecologische manier willen leven. Bv. zo weinig mogelijk elektriciteit gebruiken (koken met gasflessen, die aan huis worden gebracht, maar je moet dan wel goed naar de bel van de gaskar luisteren en hopen dat ze nog niet voorbij is of nog in de buurt als je met de gasfles van de trap naar de straat bent gelopen), zuinig zijn, voedsel van de streek eten, vers koken met eten van de markt, een eigen moestuintje,… Hij is er denk ik al wel lang mee bezig, hij zei ook iets over wat hij van de religie Hare Krishna had geleerd (weet niet of het zo correct is geschreven, met alle respect). Ook mag ik in het huis (en de tuin er rond) doen wat ik wil (bv. planten houden :)), ik mag me vrij voelen. Het was een hele lange babbel, maar dit was wel het belangrijkste denk ik. Ik had er in ieder geval een goed gevoel bij.
Ook de huisbazin (die op de 1E verdieping woont) leeft zuinig en denkt hetzelfde over ieder z’n eigen ding laten doen, zei Sergio.
Dinsdagvoormiddag heb ik Clara ontmoet, de huisbazin. (Ik had haar al wel gezien, maar nog niet gesproken.) Afgezien van mijn gebrekkig Spaans, hebben we toch een goeie babbel gehad. Ik zou er eigenlijk eens moeten gaan eten ofzo om meer Spaans te oefenen. Wachten tot ze het voorstelt! Maar rond het huis zal ik haar wel genoeg tegen komen.
Ze wou veel weten (wat je studeert of doet, hoeveel broers of zussen je hebt en wat je ouders doen, of je nog thuis woont, zijn vragen die Bolivianen zeer interesseren.), maar vertelde ook veel over zichzelf (een zoon met twee baby’s, ouders van 90 jaar die quinoa verbouwen, vrienden in verre streken, van welke landen ze houdt en welke niet,…). Maar het belangrijkste, ze is heel veel met de planten bezig rond het huis en adoreert de planten (zegt ze zelf). Ik heb een beetje een rondleiding gekregen. (Als ik niet al boven was gaan kijken, had ik daar ook een rondleiding gekregen, waarschijnlijk komt die nog wel, zei Hester :) benieuwd!) Ook planten die op het eerste zicht onkruid lijken, zijn een kruid of plant. Ze is ook heel creatief. In zakjes van de melk (het melkverhaal hoor je later wel) of plastiek flessen zitten honderd planten, op de grond of de vensterbanken of … . (foto’s komen er aan) Ze is ook een grote verzamelaarster! (wie weet gaat mijn huis/tuin er dus later ook zo uitzien) Overal staat materiaal opgestapeld en alle kleine ruimtes zitten vol spullen. En de was doet ze met regenwater.
Zalig.
(Ik loop al wat achter.. meer volgt snel!)
Zondagavond (11 maart) zaten we na het eten nog aan tafel en Sergio wou me, als goede huisvader/gastheer, alles meegeven wat ik moest weten. Ik kreeg een geschetst plannetje van onze wijk, belangrijke telefoonnummers, enzovoort. (dat briefje heb ik nu altijd bij.) Ook heeft hij heel duidelijk gemaakt dat ze op een ecologische manier willen leven. Bv. zo weinig mogelijk elektriciteit gebruiken (koken met gasflessen, die aan huis worden gebracht, maar je moet dan wel goed naar de bel van de gaskar luisteren en hopen dat ze nog niet voorbij is of nog in de buurt als je met de gasfles van de trap naar de straat bent gelopen), zuinig zijn, voedsel van de streek eten, vers koken met eten van de markt, een eigen moestuintje,… Hij is er denk ik al wel lang mee bezig, hij zei ook iets over wat hij van de religie Hare Krishna had geleerd (weet niet of het zo correct is geschreven, met alle respect). Ook mag ik in het huis (en de tuin er rond) doen wat ik wil (bv. planten houden :)), ik mag me vrij voelen. Het was een hele lange babbel, maar dit was wel het belangrijkste denk ik. Ik had er in ieder geval een goed gevoel bij.
Ook de huisbazin (die op de 1E verdieping woont) leeft zuinig en denkt hetzelfde over ieder z’n eigen ding laten doen, zei Sergio.
Dinsdagvoormiddag heb ik Clara ontmoet, de huisbazin. (Ik had haar al wel gezien, maar nog niet gesproken.) Afgezien van mijn gebrekkig Spaans, hebben we toch een goeie babbel gehad. Ik zou er eigenlijk eens moeten gaan eten ofzo om meer Spaans te oefenen. Wachten tot ze het voorstelt! Maar rond het huis zal ik haar wel genoeg tegen komen.
Ze wou veel weten (wat je studeert of doet, hoeveel broers of zussen je hebt en wat je ouders doen, of je nog thuis woont, zijn vragen die Bolivianen zeer interesseren.), maar vertelde ook veel over zichzelf (een zoon met twee baby’s, ouders van 90 jaar die quinoa verbouwen, vrienden in verre streken, van welke landen ze houdt en welke niet,…). Maar het belangrijkste, ze is heel veel met de planten bezig rond het huis en adoreert de planten (zegt ze zelf). Ik heb een beetje een rondleiding gekregen. (Als ik niet al boven was gaan kijken, had ik daar ook een rondleiding gekregen, waarschijnlijk komt die nog wel, zei Hester :) benieuwd!) Ook planten die op het eerste zicht onkruid lijken, zijn een kruid of plant. Ze is ook heel creatief. In zakjes van de melk (het melkverhaal hoor je later wel) of plastiek flessen zitten honderd planten, op de grond of de vensterbanken of … . (foto’s komen er aan) Ze is ook een grote verzamelaarster! (wie weet gaat mijn huis/tuin er dus later ook zo uitzien) Overal staat materiaal opgestapeld en alle kleine ruimtes zitten vol spullen. En de was doet ze met regenwater.
Zalig.
(Ik loop al wat achter.. meer volgt snel!)
Tuesday, March 13, 2012
Beetje hoofdpijn
Hola todos,
een kort berichtje.
Sinds een half uur heb ik een beetje hoofdpijn. Ik hoop dat het gewoon door de warmte ofzo is en niet de hoogte, of dat het gewoon snel weg gaat in ieder geval.
Ik ga dadelijk naar een Noors diner van een vrijwilliger bij ons in het weeshuis die Noors is, in een 'Noors huis' hier woont en ze doen een soort benefietdiner voor hun organisatie (uit Noorwegen die hier vrijwilligers plaatst in projecten enzovoort).
(Ben wel niet van plan om Eramusmanieren te krijgen. Dat leg ik nog wel uit.)
Vandaag had ik mijn eerste echte dag in het weeshuis en morgen mijn eerste spaanse les (die misschien toch individuele les wordt ipv een groepsles), maar meer daar over en over het Noors diner enzo later!
Ik heb ook een gsm! Mijn nummer is (00592)76744792.
¡Hasta luego!
een kort berichtje.
Sinds een half uur heb ik een beetje hoofdpijn. Ik hoop dat het gewoon door de warmte ofzo is en niet de hoogte, of dat het gewoon snel weg gaat in ieder geval.
Ik ga dadelijk naar een Noors diner van een vrijwilliger bij ons in het weeshuis die Noors is, in een 'Noors huis' hier woont en ze doen een soort benefietdiner voor hun organisatie (uit Noorwegen die hier vrijwilligers plaatst in projecten enzovoort).
(Ben wel niet van plan om Eramusmanieren te krijgen. Dat leg ik nog wel uit.)
Vandaag had ik mijn eerste echte dag in het weeshuis en morgen mijn eerste spaanse les (die misschien toch individuele les wordt ipv een groepsles), maar meer daar over en over het Noors diner enzo later!
Ik heb ook een gsm! Mijn nummer is (00592)76744792.
¡Hasta luego!
Saturday, March 10, 2012
Boliviajaaaaaaaa tarataratarataraaa
-- dit tekstje is geschreven op het vliegtuig tussen Madrid-Lima --
Vliegroute: Brussel Zaventem – Madrid – Lima –La Paz (El Alto)
De ochtend van vertrek was een beetje druk. Was ook weer te laat gaan slapen. Ik had m’n wekker helemaal niet gezet :p dus ons moeke maakte me wakker (was eigenlijk aangenamer dan mijn wektune) toen ik niet meer veel tijd had om alles nog te doen (of fatsoenlijk) dat in mijn hoofd zat. Dus zo zijn we dan een beetje later vertrokken en heb ik in de auto nog wat rekeningen uit de doeken gedaan. You know me.. (Een bekende zou er stress van krijgen ;-), en begrijpelijk)
Ik zou graag een beetje van die last-minute houding af geraken.. Misschien leer ik het in Bolivia wel? Of net niet… hm. Ik ben benieuwd wat ik er allemaal zal leren. Iedereen zegt altijd dat je veel leert uit zo’n ervaring. Maar wat dan juist allemaal? Misschien kan ik daar binnenkort al een beetje meer een antwoord op geven. Dan horen jullie het hier wel. Spaans hoop ik toch zeker te leren!
Aan ons Annelies mocht ik wel wat taakjes geven als ik iets niet kreeg gedaan voor mijn vertrek. Geweldig :). Er is er ééntje doorgegeven Annelies!
Het zwaarste afscheid was toch wel van mijn lieve zusje. Ook al zien we elkaar niet altijd even veel, zo’n band kan je met niets vergelijken denk ik.
In Madrid heb ik haar nog laten weten hoe het ondertussen ging. Want ik dacht: wie weet werkt mijn gsm in Bolivia helemaal niet.. (en da’s inderdaad zo)
Ik ga je missen zus!
Madrid (vlieghaven Barajas, ofzoiets) is kei groot.. Nu moest ik een soort metro nemen om naar de juiste gate te gaan. Vreemd vond ik dat er zoveel kleine kindjes op het vliegtuig naar Lima zaten. (Het was zo’n lang met drie rijen.) Misschien had Peru schoolvakantie :). Ze zijn wel braaf geweest!
Madrid
De jonge vrouw naast mij maakte een kruisteken voor we gingen opstijgen. Eerste teken van het gelovige Zuid-Amerika. Waarom ook niet? ’t Is de eerste keer zo ver en ik ben wel een beetje gelovig, voilà ook een kruisteken. Over die grote zee vond ik toch wel wat spannend. Je ziet wel alleen maar wolkjes als je naar beneden kijkt..
Op het vliegtuig heb ik enkele filmpjes van de Kunstbende gekeken. Van de inzendingen voor de categorie Video, die ik nog niet allemaal had kunnen bekijken. Kunstbende.. blijft nog altijd wat nazinderen. Voor verschillende redenen. Was oa heel intensief en de dag zelf kei plezant om al die enthousiaste jongeren (bezig) te zien.
Voor mijn vertrek heb ik van enkelen nog een klein, kadootje aandenken of kaartje gekregen. En ook nog veel berichtjes en mailtjes! Ik heb het allemaal mee en dat ga ik koesteren! Samen met enkele foto’s. Ik moet nog wel plakband ofzo zien te vinden om ze op te hangen in mijn kamer :)
Een presentje van een lieve vriendin.
Op het eerste vliegtuig besefte ik dat ik geen bikini bij heb.. :p (Maar of ik daar ga zwemmen, weet ik ook helemaal niet eigenlijk..) En geen enveloppen. Dat is een ramp, want dat woord staat niet in mijn zak taakgids :) Mijn ander woordenboek zit even te ver..
Tot snel! (Hasta pronto)
En hier ben ik al weer :)(geschreven op mijn kamertje, in Word :))
Het verschil tussen het modernere Peru tov het armere Bolivia is duidelijk te zien in de luchthavens van Lima en La Paz.. wow. (Bolivia is het armste land van Zuid-Amerika, en dat is soms wel duidelijk.) Die van La Paz is ook mini. Na controle, een stempel van de migracion en controle of je bagage wel van jou was (waarom doen ze dat eigenlijk niet op alle luchthavens), liep ik de uitgang hal in en zag ik tot mijn blijdschap een boliviaan van rond de 40 met een bordje ‘MRS. KATHLEEN VERHOEVEN’ staan. (precies zoals op tv!) De taxi was laag voor mijn hoofd… Na een half uurtje rijden kwam ik bij Hester en Sergio aan. Respectievelijk Nederlandse en Boliviaan, waar ik bij ga wonen de volgende maanden. (Het huis is van een Boliviaanse oudere vrouw, die op de eerste verdieping woont met haar vriend/man.) Hier was het midden in de nacht (+/- 1u), in België 6u denk ik.
Ik was kapot… De lange vlucht was echt laaaaang vond ik. En ik heb op alle vluchten in verschillende pijnlijke posities (zere nek enzo) toch wel af en toe wat geslapen. Vooral de laatste tussen Lima-La Paz. We waren ineens al aan het landen en ik werd wakker van de grond. Ik was zelfs mijn gsm vergeten af te zetten en mijn laatste pilletje tegen de hoogteziekte vergeten te nemen. Een beetje de kluts kwijt ja.. en moe.
Gelukkig Hester en Sergio ook en zijn we na een kop thee en een mail naar ons thuis gaan slapen. Een gezellig kamertje heb ik!
Mijn kamertje met badkamertje.
Vrijdag wou ik liever uitslapen, maar we moesten naar het centrum van de weeshuizen om mijn pasje te laten maken tegen volgende week. In de namiddag heb ik nog een lange dut gedaan en naar de bank en een winkeltje geweest. 1 euro is ongeveer 9 boliviano. (even checken op het internet of ik het wel juist heb) Dan samen met H&S gegeten, gebabbeld, wat gelezen en gaan slapen.
Ik weet nu wat een jetlag is.. Maar misschien gaat die ook wel gepaard met de weinige uurtjes slaap de nachten in België voor mijn vertrek (ik had geen stress eigenlijk, gewoon vanalles te doen) en de slechte/onregelmatige slaap in het vliegtuig.
Nog een beetje moe... :)
Zaterdag, vandaag, ben ik eigenlijk best wel uitgeslapen. In de voormiddag ben ik met Hester naar het centrum gegaan. La Paz is een bruisende, drukke stad. Aan de huizen en mensen zie je wel dat het Zuid-Amerika is. En zo kleurrijk! Wauw.
Vanaf de middag ben ik zelf nog wat op stap geweest en daarna een minibusje terug naar Obrajes genomen.
De markt met vooral veel fruit (van het seizoen natuurlijk, zalig!).
Obrajes is de buurt waar ik woon, in het zuiden en een beetje lager in de stad. Het is hier heel rustig en hier wonen ook wat rijkere mensen dan in het centrum (zie je wel aan de huizen, ik zal wel eens foto’s maken). Er zijn ook een paar ambassades, zoals die van Frankrijk en Nicaragua. En de allereerste Universiteit. Dus niks om bang voor te zijn :) (want sommigen of het internet hadden me wat bang gemaakt). Hoewel ik mijn spullen altijd goed bij houd en mijn geldriem aandoe (hoewel als ik die vol steek, precies een piemel heb ofzo :p en dat is zweten..).
In het minibusje moet je roepen als je er af moet, maar ik durfde die zin eerst niet zo goed uit te spreken (lees: oké kathleen nu moet je echt wel roepen, ik tel tot drie), dus belandde een beetje verder dan waar ik moest zijn en moest ik wat terug lopen. (jaa.. zo ben ik) Geen erg, maar het was waaaaarm in de zon (zie foto). Pfoewie. Ik kon wel zomerkleren aantrekken. Het verschil tussen schaduw en zon is ook vaak groot. Was blij dat ik in ons huisje wat water kon drinken. Heb nu wel een mooi parkje gezien in de buurt.
Pieter, zoek het weerbericht van La Paz nu nog maar eens op!
Warm hier in de zon!
Sewes naar een internetcafé (is hier in de buurt naar het schijnt) zoeken om dit te posten. H&S gebruiken internet vanaf een stick die je moet kopen en die gaat op na een tijd. Als het met de internetcafés goed gaat (is goedkoop), doe ik het zo wel verder. Anders ga ik ook eens zien voor zo’n stick.
Met de hoogteziekte ook alles oké! (lees: geen klachten) Alleen een beetje meer moe (ademhaling) als ik een weg omhoog moet lopen ofzo. Maar niets ziek! (Moeke, kan je dat aan die lieve Katrien laten weten?)
Ha ja. Je moet hier je wc papier in een vuilbakje ernaast gooien (dat vergaat niet of trekt niet door ofzo) en dat ben ik al een paar keer vergeten uit gewoonte.. woeps. (ik heb dan wel mijn plicht gedaan hoor..mh)
Spaans moet ik nog wel goed oefenen.. Ik vind het echt lastig nu dat ik maar een beetje versta. Misschien dat ik morgen, zondag, wat ga studeren. Volgende week start ik ook met lessen in het centrum van de stad.
Mijn foto’s probeer ik up te loaden op mijn website van Picasa, die ik gebruikte voor Erasmus in Portugal. Niet op de vreemde linknaam letten dus ;-). Misschien kan ik hem nog veranderen.
https://picasaweb.google.com/kathleeninportugal
Oh ja. Vokke! (Papita!) Ik heb al vier briefjes gevonden in mijn bagage :-) maar ik denk dat er nog meer komen!
Daaag! Un beso para todos!
Vliegroute: Brussel Zaventem – Madrid – Lima –La Paz (El Alto)
De ochtend van vertrek was een beetje druk. Was ook weer te laat gaan slapen. Ik had m’n wekker helemaal niet gezet :p dus ons moeke maakte me wakker (was eigenlijk aangenamer dan mijn wektune) toen ik niet meer veel tijd had om alles nog te doen (of fatsoenlijk) dat in mijn hoofd zat. Dus zo zijn we dan een beetje later vertrokken en heb ik in de auto nog wat rekeningen uit de doeken gedaan. You know me.. (Een bekende zou er stress van krijgen ;-), en begrijpelijk)
Ik zou graag een beetje van die last-minute houding af geraken.. Misschien leer ik het in Bolivia wel? Of net niet… hm. Ik ben benieuwd wat ik er allemaal zal leren. Iedereen zegt altijd dat je veel leert uit zo’n ervaring. Maar wat dan juist allemaal? Misschien kan ik daar binnenkort al een beetje meer een antwoord op geven. Dan horen jullie het hier wel. Spaans hoop ik toch zeker te leren!
Aan ons Annelies mocht ik wel wat taakjes geven als ik iets niet kreeg gedaan voor mijn vertrek. Geweldig :). Er is er ééntje doorgegeven Annelies!
Het zwaarste afscheid was toch wel van mijn lieve zusje. Ook al zien we elkaar niet altijd even veel, zo’n band kan je met niets vergelijken denk ik.
In Madrid heb ik haar nog laten weten hoe het ondertussen ging. Want ik dacht: wie weet werkt mijn gsm in Bolivia helemaal niet.. (en da’s inderdaad zo)
Ik ga je missen zus!
Madrid (vlieghaven Barajas, ofzoiets) is kei groot.. Nu moest ik een soort metro nemen om naar de juiste gate te gaan. Vreemd vond ik dat er zoveel kleine kindjes op het vliegtuig naar Lima zaten. (Het was zo’n lang met drie rijen.) Misschien had Peru schoolvakantie :). Ze zijn wel braaf geweest!
Madrid
De jonge vrouw naast mij maakte een kruisteken voor we gingen opstijgen. Eerste teken van het gelovige Zuid-Amerika. Waarom ook niet? ’t Is de eerste keer zo ver en ik ben wel een beetje gelovig, voilà ook een kruisteken. Over die grote zee vond ik toch wel wat spannend. Je ziet wel alleen maar wolkjes als je naar beneden kijkt..
Op het vliegtuig heb ik enkele filmpjes van de Kunstbende gekeken. Van de inzendingen voor de categorie Video, die ik nog niet allemaal had kunnen bekijken. Kunstbende.. blijft nog altijd wat nazinderen. Voor verschillende redenen. Was oa heel intensief en de dag zelf kei plezant om al die enthousiaste jongeren (bezig) te zien.
Voor mijn vertrek heb ik van enkelen nog een klein, kadootje aandenken of kaartje gekregen. En ook nog veel berichtjes en mailtjes! Ik heb het allemaal mee en dat ga ik koesteren! Samen met enkele foto’s. Ik moet nog wel plakband ofzo zien te vinden om ze op te hangen in mijn kamer :)
Een presentje van een lieve vriendin.
Op het eerste vliegtuig besefte ik dat ik geen bikini bij heb.. :p (Maar of ik daar ga zwemmen, weet ik ook helemaal niet eigenlijk..) En geen enveloppen. Dat is een ramp, want dat woord staat niet in mijn zak taakgids :) Mijn ander woordenboek zit even te ver..
Tot snel! (Hasta pronto)
En hier ben ik al weer :)(geschreven op mijn kamertje, in Word :))
Het verschil tussen het modernere Peru tov het armere Bolivia is duidelijk te zien in de luchthavens van Lima en La Paz.. wow. (Bolivia is het armste land van Zuid-Amerika, en dat is soms wel duidelijk.) Die van La Paz is ook mini. Na controle, een stempel van de migracion en controle of je bagage wel van jou was (waarom doen ze dat eigenlijk niet op alle luchthavens), liep ik de uitgang hal in en zag ik tot mijn blijdschap een boliviaan van rond de 40 met een bordje ‘MRS. KATHLEEN VERHOEVEN’ staan. (precies zoals op tv!) De taxi was laag voor mijn hoofd… Na een half uurtje rijden kwam ik bij Hester en Sergio aan. Respectievelijk Nederlandse en Boliviaan, waar ik bij ga wonen de volgende maanden. (Het huis is van een Boliviaanse oudere vrouw, die op de eerste verdieping woont met haar vriend/man.) Hier was het midden in de nacht (+/- 1u), in België 6u denk ik.
Ik was kapot… De lange vlucht was echt laaaaang vond ik. En ik heb op alle vluchten in verschillende pijnlijke posities (zere nek enzo) toch wel af en toe wat geslapen. Vooral de laatste tussen Lima-La Paz. We waren ineens al aan het landen en ik werd wakker van de grond. Ik was zelfs mijn gsm vergeten af te zetten en mijn laatste pilletje tegen de hoogteziekte vergeten te nemen. Een beetje de kluts kwijt ja.. en moe.
Gelukkig Hester en Sergio ook en zijn we na een kop thee en een mail naar ons thuis gaan slapen. Een gezellig kamertje heb ik!
Mijn kamertje met badkamertje.
Vrijdag wou ik liever uitslapen, maar we moesten naar het centrum van de weeshuizen om mijn pasje te laten maken tegen volgende week. In de namiddag heb ik nog een lange dut gedaan en naar de bank en een winkeltje geweest. 1 euro is ongeveer 9 boliviano. (even checken op het internet of ik het wel juist heb) Dan samen met H&S gegeten, gebabbeld, wat gelezen en gaan slapen.
Ik weet nu wat een jetlag is.. Maar misschien gaat die ook wel gepaard met de weinige uurtjes slaap de nachten in België voor mijn vertrek (ik had geen stress eigenlijk, gewoon vanalles te doen) en de slechte/onregelmatige slaap in het vliegtuig.
Nog een beetje moe... :)
Zaterdag, vandaag, ben ik eigenlijk best wel uitgeslapen. In de voormiddag ben ik met Hester naar het centrum gegaan. La Paz is een bruisende, drukke stad. Aan de huizen en mensen zie je wel dat het Zuid-Amerika is. En zo kleurrijk! Wauw.
Vanaf de middag ben ik zelf nog wat op stap geweest en daarna een minibusje terug naar Obrajes genomen.
De markt met vooral veel fruit (van het seizoen natuurlijk, zalig!).
Obrajes is de buurt waar ik woon, in het zuiden en een beetje lager in de stad. Het is hier heel rustig en hier wonen ook wat rijkere mensen dan in het centrum (zie je wel aan de huizen, ik zal wel eens foto’s maken). Er zijn ook een paar ambassades, zoals die van Frankrijk en Nicaragua. En de allereerste Universiteit. Dus niks om bang voor te zijn :) (want sommigen of het internet hadden me wat bang gemaakt). Hoewel ik mijn spullen altijd goed bij houd en mijn geldriem aandoe (hoewel als ik die vol steek, precies een piemel heb ofzo :p en dat is zweten..).
In het minibusje moet je roepen als je er af moet, maar ik durfde die zin eerst niet zo goed uit te spreken (lees: oké kathleen nu moet je echt wel roepen, ik tel tot drie), dus belandde een beetje verder dan waar ik moest zijn en moest ik wat terug lopen. (jaa.. zo ben ik) Geen erg, maar het was waaaaarm in de zon (zie foto). Pfoewie. Ik kon wel zomerkleren aantrekken. Het verschil tussen schaduw en zon is ook vaak groot. Was blij dat ik in ons huisje wat water kon drinken. Heb nu wel een mooi parkje gezien in de buurt.
Pieter, zoek het weerbericht van La Paz nu nog maar eens op!
Warm hier in de zon!
Sewes naar een internetcafé (is hier in de buurt naar het schijnt) zoeken om dit te posten. H&S gebruiken internet vanaf een stick die je moet kopen en die gaat op na een tijd. Als het met de internetcafés goed gaat (is goedkoop), doe ik het zo wel verder. Anders ga ik ook eens zien voor zo’n stick.
Met de hoogteziekte ook alles oké! (lees: geen klachten) Alleen een beetje meer moe (ademhaling) als ik een weg omhoog moet lopen ofzo. Maar niets ziek! (Moeke, kan je dat aan die lieve Katrien laten weten?)
Ha ja. Je moet hier je wc papier in een vuilbakje ernaast gooien (dat vergaat niet of trekt niet door ofzo) en dat ben ik al een paar keer vergeten uit gewoonte.. woeps. (ik heb dan wel mijn plicht gedaan hoor..mh)
Spaans moet ik nog wel goed oefenen.. Ik vind het echt lastig nu dat ik maar een beetje versta. Misschien dat ik morgen, zondag, wat ga studeren. Volgende week start ik ook met lessen in het centrum van de stad.
Mijn foto’s probeer ik up te loaden op mijn website van Picasa, die ik gebruikte voor Erasmus in Portugal. Niet op de vreemde linknaam letten dus ;-). Misschien kan ik hem nog veranderen.
https://picasaweb.google.com/kathleeninportugal
Oh ja. Vokke! (Papita!) Ik heb al vier briefjes gevonden in mijn bagage :-) maar ik denk dat er nog meer komen!
Daaag! Un beso para todos!
Wednesday, March 7, 2012
Adiós amigos
¡Hola todos!
Morgenvroeg om 8 uur stipt stap ik op het vliegtuig voor een trip van +/- 23 uur onderweg. (zonder autoritjes gerekend) Om 0u35 Boliviaanse tijd land ik in La Paz en even later zullen Hester en Sergio mij (hopelijk nog goed wakker..) opwachten aan hun huisje. Ik wordt door een bevriende taxi chauffeur opgehaald aan het vliegveld, wat een service!
Vrijdag kan ik al eens een kijkje gaan nemen met Hester en voor de Spaanse les gaan horen, het weekend is nog een verrassing en maandag heb ik al het eerste overlegmoment met alle medewerkers. (Elke week op maandagnamiddag)
De NGO waarvoor ik ga werken heet Para los niños. Ik ga werken in een kindertehuis. Hier verzorg ik 's middags creatieve activiteiten voor kinderen van 5 tot 15 jaar. Naast Hester en haar collega zijn er altijd nog een aantal vrijwilligers werkzaam, hoe meer hoe beter want de kinderen hebben veel aandacht nodig heb ik gehoord. Deze vrijwilligers worden geplaatst via de NGO, Para Los Niños, (www.boliviaparalosninos.org). Naast het kindertehuis waar ik ga werken, plaatsen ze ook in andere tehuizen vrijwilligers, er is er eentje voor kinderen t/m 6 jaar, voor gehandicapten enz.
Er wonen ongeveer 50 kinderen in het tehuis, iedere middag kunnen ze deelnemen aan de activiteiten. De 50 kinderen zijn onderverdeeld in vier groepen van 10 tot 15 kinderen, op leeftijd. Volgens een vast schema komt iedere groep voor 45 minuten.
Eventueel kan ik na een tijdje (als mijn Spaanse les ook is afgelopen) in de voormiddagen ook in het andere tehuis in de buurt terecht, met jongere kinderen werken. Hier kan ik helpen bij het verzorgen van kinderen tot een jaar of twee of spelen met de wat oudere kinderen.
Logo Para los niños.
Mijn adres daar is trouwens: Calle 6 # 569, Obrajes, La Paz, Bolivia. (Of dat ook het volledige adres is waar je eventuele kaartjes naar kan sturen, moet ik nog even navragen, maar ik denk het wel!) Dat ligt in het zuiden van de stad.
Adiós amigos! (Tot ziens vrienden! (niet in de betekenis van vaarwel!))
lieve groet, kathleen
Morgenvroeg om 8 uur stipt stap ik op het vliegtuig voor een trip van +/- 23 uur onderweg. (zonder autoritjes gerekend) Om 0u35 Boliviaanse tijd land ik in La Paz en even later zullen Hester en Sergio mij (hopelijk nog goed wakker..) opwachten aan hun huisje. Ik wordt door een bevriende taxi chauffeur opgehaald aan het vliegveld, wat een service!
Vrijdag kan ik al eens een kijkje gaan nemen met Hester en voor de Spaanse les gaan horen, het weekend is nog een verrassing en maandag heb ik al het eerste overlegmoment met alle medewerkers. (Elke week op maandagnamiddag)
De NGO waarvoor ik ga werken heet Para los niños. Ik ga werken in een kindertehuis. Hier verzorg ik 's middags creatieve activiteiten voor kinderen van 5 tot 15 jaar. Naast Hester en haar collega zijn er altijd nog een aantal vrijwilligers werkzaam, hoe meer hoe beter want de kinderen hebben veel aandacht nodig heb ik gehoord. Deze vrijwilligers worden geplaatst via de NGO, Para Los Niños, (www.boliviaparalosninos.org). Naast het kindertehuis waar ik ga werken, plaatsen ze ook in andere tehuizen vrijwilligers, er is er eentje voor kinderen t/m 6 jaar, voor gehandicapten enz.
Er wonen ongeveer 50 kinderen in het tehuis, iedere middag kunnen ze deelnemen aan de activiteiten. De 50 kinderen zijn onderverdeeld in vier groepen van 10 tot 15 kinderen, op leeftijd. Volgens een vast schema komt iedere groep voor 45 minuten.
Eventueel kan ik na een tijdje (als mijn Spaanse les ook is afgelopen) in de voormiddagen ook in het andere tehuis in de buurt terecht, met jongere kinderen werken. Hier kan ik helpen bij het verzorgen van kinderen tot een jaar of twee of spelen met de wat oudere kinderen.
Logo Para los niños.
Mijn adres daar is trouwens: Calle 6 # 569, Obrajes, La Paz, Bolivia. (Of dat ook het volledige adres is waar je eventuele kaartjes naar kan sturen, moet ik nog even navragen, maar ik denk het wel!) Dat ligt in het zuiden van de stad.
Adiós amigos! (Tot ziens vrienden! (niet in de betekenis van vaarwel!))
lieve groet, kathleen
Subscribe to:
Posts (Atom)